Draumar eru til að láta þá rætast....

Hversu oft dæmum við fólk fyrirfram..?  Eða erum tilbúin að skjóta okkur sjálf niður og dæma okkur úr leik...jafnvel áður en við reynum.

Það hafa allir hæfileika, við þurfum bara að stíga skrefið, takast á við óttann og leyfa okkur sjálfum að skína... 

Sama er með fólk í kringum okkur....  Hvað getum við fundið í fari annarra sem styður þá í þessu ferli að láta hæfileikana skína og þora að takast á við óttan....

Demantar eru ekki geislandi og glitrandi í upphafi...það þarf að koma auga á þá innan um alla venjulegu steinana, slípa þá til og vinna þannig að þeir skíni skært.

Í þessu myndbandi er ungur maður kynntur til leiks í hæfileikakeppni og augljóst er af andlitum viðstaddra að væntingarnar eru ekki miklar. Dæmt er af útliti og þegar atriðið hefst glotta menn í laumi og bíða þess að heyra ósköpin sem í vændum eru.

En svo gerist eitthvað. Eitthvað alveg stórkostlegt sem enginn átti von á. Og til verður frábært dæmi um ungan mann sem hefur hæfileika og vilja til þess að láta drauma sína rætast.

Óslípaður demantur !

Athugasemdir

[Adalheidur (IP-tala skráð) 19.6.2007 kl. 15:12]

VÁVÁVÁÁÁ...............

Ég sit hérna í vinnuni og var að horfa á þetta myndskeið og tárin þau bara streymdu niður kinnarnar........

Púfffff........já það má sko sannarlega segja að þetta sé óslípaður demantur eins og svo mörg okkar þarna úti

[Hildur (IP-tala skráð) 20.6.2007 kl. 01:24]

já þetta er gríðalega góð pæling.. maður gleymir þessu allt of oft..